Hoe voedt je een kleuter of peuter op zonder straffen?

Door je zoon of dochter te straffen krijg jij exact het tegenovergestelde van wat je hoopt te bereiken. Jij wil jouw kind leren dat het iets niet mag doen. Of dat het net iets anders moet doen. Maar de realiteit is dat jouw kind helemaal niets leert van de straf. In het slechtste geval leert jouw kind vooral om bang te zijn van zijn ouders.

50 jaar van wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat straffen niet werkt. Je krijgt niet de positieve gedragsverandering die je wil zien. Op korte termijn zal jouw kind misschien iets rustiger zijn, maar dit komt vanuit angst voor jouw reactie. Op lange termijn duw jij je zoon of dochter zelfs weg en ondermijn je een goeie relatie met je kind wanneer die opgroeit tot puber of volwassene.

Ik haalde het al aan in dit filmpje. Bijna elke ouder probeert om door te dringen tot het bovenbrein (bewustzijn) van hun kinderen. Terwijl je, om die gedragsverandering te bekomen, net op een juiste manier het onderbrein (onderbewustzijn) van jouw kinderen moet prikkelen.

Door op het onderbrein van je zoon of dochter te spelen. Als je op het punt staat om jouw zoon of dochter te straffen. Pas dan één van onderstaande technieken toe. Je zal verstelt staan van het resultaat.

Stel, dochterlief trekt keihard aan de haren van haar kleinere broertje. Mama en papa schrikken hard en voelen zich heel boos. Vaak gaan ouders straffen in the heat of the moment. Omdat je eigen onderbrein dit als reflex ingeeft. Daarom is het altijd een heel goed idee om eerst zelf terug rustig te worden. Jouw dochter van je zoontje scheiden en het jongste zoontje te troosten als hij pijn heeft. Door meteen in straf modus te schieten, kan jouw dochter haar verhaal niet doen en is er ook geen ruimte voor zorg voor het slachtoffer. Wat op z'n minst even belangrijk is.

Adem in en uit, en vraag aan je dochtertje wat er gebeurd is. Misschien heeft haar broertje eerst met een autootje naar haar gegooid en heb jij dat niet gezien. Of voelt ze zich jaloers en kan ze haar emoties niet goed uitdrukken.

Vaak denken mama en papa dat ze heel duidelijk zijn.

"Je mag niet aan de haren van je broer trekken". Dus ik mag wel slaan naar mijn broertje? Of stampen? Of een blokje gooien?

Een strakker plan is om duidelijk aan te geven wat wel mag. Jij speelt nu even in deze hoek van de living en jouw broer in de andere hoek van de living. Is behoorlijk duidelijk en zorgt er ook voor dat er even geen fysieke confrontaties zijn.

Als je zoontje aarde uit de bloempotten haalt en tegen de muur gooit. Biedt dan een alternatief:

Binnen gooien met aarde mag niet, maar je mag wel met deze rubberen bal gooien. Of je mag buiten met aarde uit de tuin gooien.

Het voelt heel tegenstrijdig aan. Maar het werkt bij veel kinderen zo goed...

Geef je kind een knuffel, ga op ooghoogte zitten. Vertel zacht waarom je zijn of haar gedrag niet ok vindt en wat je dan wel verwacht.